Έχω ανάγκη να σε κλέψω. Πρώτα τη μυρωδιά σου. Σου' χω πει ότι μυρίζεις υπέροχα; Εκεί , εκεί κάτω απ' τον κρόταφο σου δεν μπορείς να φανταστείς πόση μαγεία κρύβεται. Θέλω και την γεύση σου. Θέλω να εγκλωβίσω στο χρόνο τη στιγμή που ανοίγεις κάθε πρωί τα μάτια σου. Σε θέλω στα λάφυρα . Να μπορώ και να σε βρίσκω σ' αυτά που δεν μου ανήκουν. Εκεί , να χάνομαι , με την υπόνοια πως ίσως κάποτε μ' αφήσεις να πολεμήσω για σένα. Όχι για το έπαθλο. Όχι. Επειδή μου υπάρχεις μόνο στα προσχήματα. Εκεί να με πας. Πόσο εγωισμό μπορεί να χωρέσει μια σάρκα , μου λες; Αυτά. Πόσο; Και δεν βγάζεις τσιμουδιά. Όμως τώρα θέλω να κλέψω και τα χείλη σου. Αυτο είναι το στοίχημα.
Tα χείλη σου.
.
