Παραμύθι.

Την καλύτερη μας εκδοχή. Αυτή  απωθούσα, παρόλο που μαζί της ερεθιζόμουν. Αυτό. Ήσουν ακριβώς, όπως έπρεπε. Ένα κτήνος που έμοιαζε άνθρωπος. Ο πιο γλυκός. Ήμουν κι εγώ εκεί, στο συγχρονισμό. Κοίταζες το ρολόι,  μετά μπήκα μέσα σου. Άρχισα να καταστρέφομαι. Πιο δυνατά. Πιο άγρια. Νιώσαμε ζώα σε σκιές ανθρώπων. Με ερεθίζει η ομορφιά της ψυχής  σου. Ύστερα γνωριστήκαμε. Πουθενά δεν σε αναγνωρίζω. Ως εδώ, μου είπες. Θα χαθούμε. Δεν  μου φτάνει, σου απάντησα κι έτρεξες ευθύς να  -

Έλα  μάτια μου, να σου χαρίσω ένα φιλί στο μέτωπο. Βιάσου, φεύγουμε. Θα σου διαβάσω παραμύθι.