Επειδή είμαι δειλός ώστε να σου μιλήσω ευθέως, αποφάσισα να σου γράψω. Πάνε έξι ολόκληρα χρόνια που βαδίζουμε παρέα. Θυμάσαι; Στην αρχή ήταν μποέμικη η σχέση μας, σ' άναβα σε ειδικές περιστάσεις. Ένα πράμα, σαν γκομενάκι στα μέλια, σε κυκλοφορούσα, σ' ανέβαζα στα τραπέζια, σε μύριζα και φυσικά σ' ένιωθα μέσα μου. Κάθε φορά πρωτόγνωρα.
Διατυμπάνιζα ότι είμαστε απλώς σαν αυτά τα μοντέρνα φακ μπάντιες κι ότι ανα πάσα στιγμή θα μπορούσα να σ' αποχωριστώ χωρίς να μου στοιχίσει δεκάρα. Μη μου θυμώνεις, βλέπεις, παιδί της εποχής μου. Δεν ήταν λίγες οι φορές που σκεφτόμουν στα κλεφτά να σου σταματήσω τις ημερησίες πληρωμές.
Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, άρχισες να μου μιλάς, ύπουλο καπιταλιστικό προϊόν. Στο σινεμά, σε δρόμους , στα σεντόνια, σε ευθυγραμμίσεις με το ταβάνι. Παρόν στις καψούρες, παρόν και στις χαρμολύπες. Εκεί, αγέρωχο σαν τον Διγενή, τόσο μόνο σου όσο και μ' άλλα τριακόσια παρέα. Παντού προβολές σου κι εσύ εκεί διαθέσιμο, με ή χωρίς κομφόρ.
Άρχισες να μου δίνεις γεύσεις από στόματα άλλων ανθρώπων κι εγώ να αναγνωρίζω τις ταυτότητες των συνεργών σου. Μιλάμε για πλεκτάνη ολόκληρη. Αλλάζεις χρώμα στους τοίχους μου, τρυπώνεις στις κουρτίνες, αλλοιώνεις το μαλακτικό μου, ακόμη και τώρα καμιά φορά ο καπνός σου με κάνει να δακρύζω ανέλπιστα.
Οι γονείς μου δεν σε συμπαθούν πάνω μου, μερικοί φίλοι μου σε σιχαίνονται ενώ άλλοι σε βλέπουν σαν ξερολούκουμο στην τσέπη. Εκνευρίζεις και τον οδοντίατρο μου, να ξέρεις... Είσαι λέει τροχοπέδη για την στοματική σαγήνη. Ειλικρινά, δεν είναι λίγες οι στιγμές που ο αγώνας για την υπεράσπιση σου μ' έχει κουράσει.
Τί πιπάκια σου'χω φορέσει, τί αγώνας για να'χεις πάσο ελευθέρας και στους κλειστούς χώρους, τί...Τί άλλο να κάνω ο καπνιστής. Βλέπεις, αντί να το εκτιμήσεις αρχίζοντας τουλάχιστον τις εκπτώσεις, ανυψώνεις τιμολογιακά τον εγωισμό σου, σχεδον κάθε μήνα. Όχι δεν δέχομαι να σε ρουφάω μέχρι γόπας. Ξηγηθήκαμε;
Μη φωνάζεις, εργάτη μ' έκανες και πέρασα στην παραγωγή για πάρτη σου. Έμαθα να προμηθεύομαι πρώτες ύλες και να σε φτιάχνω μόνος μου. Στην αρχή είχε ενδιαφέρον, δεν λέω... Αλήθεια προσπάθησα αλλά δεν έμαθα να φημίζομαι για την δεξιοτεχνία μου στο εν λόγω σπορ. Σαν μπαστούνι του γκολφ μου γινόσουν κι ύστερα λυπόμουν για το ότι η σχέση μας μπάζει από καθαρό αέρα.
Μου χρωστάς, ναι σωστά διαβάζεις. Μου χρωστάς ντουζίνες αποχρεμπτικών. Μ'εχεις μεταμορφώσει σε ξυπνητήρι της βαρήκοης γειτόνισσας, από την απέναντι πολυκατοικία. Μου χρωστάς μαθήματα φωνητικής , που'χαμε φτάσει την φωνή μου στο πάτωμα και μου ψιθύριζες, έλαα γοητεία είναι. Μπούρδες.
Δεν είμαι αχάριστος, σου έδινα αντίτιμο για να μου χαρίσεις απλόχερα τις καλύτερες σου βρογχίτιδες, φαρυγγίτιδες, δόσεις κορτιζόνης κι άλλα τόσα. Επίσης έχεις ανοιχτές παρτίδες με διάφραγμα, πνεύμονες, καρδιά , δόντια και ούλα. Να μην ξεχάσω την διαμάχη και με το καινούριο μου πορτοφόλι γιατί το παλιό το έχασα ενώ σ' έψαχνα στο χάος της τσάντας μου.
Προσπάθησα να σε βγάλω από τη ζωή μου. Μάσησα τσίχλες, μου κόλλησα αυτοκόλλητα, ενημερώθηκα για την καταγωγή σου, απ ' όλα έκανα...Μέχρι και ηλεκτρική προσομοίωση σου δοκίμασα. Μάταια. Κατέστρεψα πακέτα ολόκληρα. Σ' έσπασα στα δύο, στα τέσσερα, σε πάτησα άτσαλα στους δρόμους. Το' ρίξα στο φαγητό, το ρίξα και στο ποτό, κι όταν μου έλειπες τα κρύα βράδια έπαιζα με τα σπίρτα.
Σε σκέφτομαι ρε γαμώτο. Το πρωί που θα ξυπνήσω μαζί με τις πρώτες γουλιές καφέ. Μετά το φαγητό. Σε θέλω δίπλα μου και στις εξόδους. Δεν ντράπηκα στιγμή να σε κυκλοφορώ δημόσια. Έμαθα να σε μοιράζομαι με χείλη, πριν και μετά. Να σου ζητάω φλόγα στο δρόμο και καμιά φορά να σ' έχω έτοιμο στο χέρι πριν ακόμα κάνω διάλειμμα.
Μη με παρεξηγήσεις, αλλά θέλω να φύγεις. Να φύγεις από μόνο σου. Δεν μου πάει η καρδιά, έτσι αναπάντεχα, να σε διακόψω. Θέλω να ξεκουμπιστείς και να με χωρίσεις. Το παραδέχομαι. Θέλω να βρίσκω σπίτι καθαρά τασάκια, να μην ανοίγω πλεον για σένα τα παράθυρα.
Να μην... Γενικότερα. Λοιπόν, φεύγεις;
Τσιγάρο κανείς;
